YAZARLAR SINIFI

KRALİÇE VE KÖPEK Evvel zaman içinde kalbur saman içinde Bir kral varmış bir de kraliçe Köpekler kedilerle oynarmış   Kurt suyunu kuzuyla paylaşırmış Tavşan boğa yılanını yutarmış Eşek şiir yazar günlük tutarmış Balık kıyıya çıkıp bir ara Anlatmış bu masalı çocuklara Bir köpek varmış bir de kraliçe Ama kraliçe konuşamazmış ne çare Hem genç hem zengin hem güzel Kem gözlerle bakarmış ona el Krallıkta bulamamış yapacak şey sıkılmış Yoldaşını -köpeğini- almış dünyayı dolaşmış Geldikleri ülkeye bakmış insanlar kaçışıyorlar Bir de sedyede gelen hastalar Krallığa dönmüşler geri Herkes onlara bakıyormuş açmış gözlerini Günlerden bir gün köpeğe bir dert olmuş Bakmışlar sanki verem olmuş Kraliçe hekimleri toplatmış yok çare Vezirler demiş atın köpeğin ölüsünü çöpe Çıkmış askerler hekim aramaya dertlerine çare Ama ne yapsalar nafile Sonuçsuz kalmış tüm çabalar Boşuna kapı kapı dolaşmalar Bulunmuş bir cadı göçmenler tarafında...

                                        YAZMAK İnsan,içinde sıkışıp kalmış karanlık duygularını açığa çıkarmak için yazar.Belki de dilin söyleyemediklerini aktarmaya çalışmaktır bu.Düşündüğü,söyleyemediği,haykırmak isteyipte haykıramadığı,içinde kalmışlıklarını kelimelerle sessizce döker dizelere..Bir şekilde ifade edebilmeli,kendini o satırlarda bulabilmeli insan.içinden nasıl geliyor ve hissediyorsa,o an ne olacağı düşünmeksizin yazmalı.Çünkü konuşmak,bazen insanın kendini ifade edebilmesi için en uygun seçenek gibi görünse de dilimizin döndüğünce,ağzımızdan çıkan kelimelerle sınırlıdır.İçimizde yaşadıklarımızın dile dökülemeyecek dereceye geldiği zaman yazmaya başlar kalem..Oysa yazmak;insanın doğruyu,yanlışı,eksiği,fazlayı tartması,iyice düşünmesini ve hislerine tercüme olabilecek en uygun kelimeleri bulabilmek adına yeterli zamanı tanır bizlere.İnsanın kendini daha iyi ifade edip...

ATA K oruyalım diye bu ülkeyi E manet ettin Türkiye'yi M asmavi gözlerin gibi parlattın A ydınlattın gençliği L afın gelişi değil gönülden sevdik seni A nlattık seni onlara T ürklükleriyle gurur duyanlara A ğladılar seninle 10 Kasım da ayrılmamıza T üm şehir boğuldu yasa Ü lkeyi sardı bir kara sevda R ahat uyu sen büyük ata K urduğun bu ülkede kahramanların var arkanda                                                                  Ceren YILDIRIM                                                        

GÜNER HOCAM G üler bizlere karşı hep yüzü Ü şenmez gelir öğretir her şeyi N ursima'dır en sevdiği öğrencisi E lma al yanaklı canım öğretmenim R adar gibi görür gözleri  H alimizden anlayan en sevimlisi O dur öğretmenlerimizin gözdesi C anım öğretmenim A deta mükemmellik abidesi M elek yüzlü öğretmenim                                                                                                                                                                 Nursima DİNÇER

~ GENÇLİK ~      Gençlik.. Biz gençleri size direkt tanıtacak olursam söyleye ve eleştireceğim ilk şey asosyalliğimiz , tembelliğimiz olur. Bu bir özeleştiridir. Ama ben dahil tüm gençliğin sorunu budur.         Tembelik bir kere! Ye , iç , yat... Telefon , internet... Elimize verin telefonu tüm gün yatağın içinde telefonla vakit geçiririz. Hatta zaman , mekan kavramını bile yitiririz. Arada bir aklımıza gelince pencereden bakarız etrafa. Asosyalliğin dibine vurur âdeta fotosentez yaparız.       Yine sağ olsun ailemiz çekip alıyor elimizden telefonu da bir nebze olsun bize iyilik etmiş oluyorlar , biz farkında olmadan.         Ama bizim bu asosyalliğimizden kurtulmamız şart! Telefonları bir kenara fırlatıp gözlerimizi etrara çevirmemiz gerek. Sıkılmadınız mı artık elinizdeki çok değerli , vazgeçilmez gibi görünen fakat bir o kadar gereksiz olan telefonlardan... Bırakın. Dışarı çıkın , yürüyüş yapın.. Gözünüz ...