İnsan,içinde sıkışıp kalmış karanlık duygularını açığa çıkarmak için yazar.Belki de dilin söyleyemediklerini aktarmaya çalışmaktır bu.Düşündüğü,söyleyemediği,haykırmak isteyipte haykıramadığı,içinde kalmışlıklarını kelimelerle sessizce döker dizelere..Bir şekilde ifade edebilmeli,kendini o satırlarda bulabilmeli insan.içinden nasıl geliyor ve hissediyorsa,o an ne olacağı düşünmeksizin yazmalı.Çünkü konuşmak,bazen insanın kendini ifade edebilmesi için en uygun seçenek gibi görünse de dilimizin döndüğünce,ağzımızdan çıkan kelimelerle sınırlıdır.İçimizde yaşadıklarımızın dile dökülemeyecek dereceye geldiği zaman yazmaya başlar kalem..Oysa yazmak;insanın doğruyu,yanlışı,eksiği,fazlayı tartması,iyice düşünmesini ve hislerine tercüme olabilecek en uygun kelimeleri bulabilmek adına yeterli zamanı tanır bizlere.İnsanın kendini daha iyi ifade edip,aslında farkında olmadığı durumun veya yönlerinin farkına varmasıyla birlikte rahatlamamıza vesile olur.Omuzlarınızda taşıdığınız yük kalkar,kendinizi kelimelerde bulmuş olmanın verdiği özgürlüğü iliklerinize kadar yaşarsınız adeta..Bence yazmak,hissettiklerimizi günyüzüne vurmanın en sade ve kolay yoludur.İnsan düşünür,hisseder ve yazar.
Ve dostlarım,iki dakika sonra yaşayacağımızın bir garantisi olmayan bu dünyada,yazmamıza engel ne?
Nursima DİNÇER
Yorumlar
Yorum Gönder